- Να είχα λέει, μιαν αγάπη σαν αλάνα…
Να κυλιόμουνα μέσα της, να ‘κανα τούμπες, να ‘πλωνα την αρίδα μου να λιαζόμουνα… Να ‘ρχότανε τα όνειρά μου σαν τις κάργιες να φτεροκοπούν πάνω από το κεφάλι μου.
Βαρέθηκα να χώνω τη ρημάδα την ψυχή μου στα ντουλάπια και να της κρεμώ αρωματικά σακουλάκια να μην τη φάει ο σκόρος. Βαρέθηκα να περπατώ με την πλάτη κολλημένη στα ντουβάρια, γιατί νιώθω γύρω μου τον θόρυβο από τα μαχαίρια που ακονίζονται.
Είναι πολύ, ρε σεις, αυτό που ονειρεύτηκα;
Μιαν αγάπη λέω σαν αλάνα.
Ν’ απλώσω την αρίδα μου να λιαστώ.
Οι κάργιες
Αλκυόνη Παπαδάκη
 |
| Βασίλης Βαγιάννης |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου