Ελένη Ζαφειρίου-η πιο γλυκιά μάνα του ελληνικού κινηματογράφου

Πηγή φωτογραφίας

Η Ελένη Ζαφειρίου ήταν μία από τις μεγαλύτερες ηθοποιούς του θεάτρου, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης. Γεννήθηκε στη Λάρισα και υιοθετήθηκε από την Κυριακούλα Ζαφειρίου, ηθοποιό στα μπουλούκια της εποχής εκείνης. Από πολύ μικρή ήρθε σε επαφή με το θεατρικό σανίδι, αφού έπαιζε στο θίασο της μητέρας της, σε όλα τα έργα που είχαν παιδικούς ρόλους.  Σπούδασε στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Το 1936 πρωτοεμφανίζεται στο Εθνικό Θέατρο στην παράσταση «Πριν από το ηλιοβασίλεμα».  

Στο Εθνικό Θέατρο παρέμεινε τα περισσότερα χρόνια της καριέρας της σε δύο χρονικές περιόδους, από το 1936 έως το 1943 και από το 1955 έως το 1978. Ερμήνευσε πολλούς ρόλους σε ένα πλούσιο ρεπερτόριο κλασικών έργων που ανέβαζε το Εθνικό Θέατρο, δίπλα στα μεγαλύτερα ονόματα της εποχής, τον Παππά, την Μανωλίδου, τη Μερκούρη και άλλους. 

Το ελληνικό κοινό, όμως, τη γνώρισε κυρίως ως μαυροφορεμένη μάνα σε πλείστες ελληνικές ταινίες: 

"Το κορίτσι με τα μαύρα" του Μιχάλη Κακογιάννη - 1956

"Ο κατήφορος" του Γιάννη Δαλιανίδη - 1961, 

"Νόμος 4000" του Γιάννη Δαλιανίδη - 1962, 

"Ουρανός" του Τάκη Κανελλόπουλου - 1962,

"Εγωισμός" του Γιάννη Δαλιανίδη - 1964, 

"Ξύπνα Βασίλη" του Δημήτρη Ψαθά - 1969, 
"Η σφραγίδα του Θεού" του Απόστολου Τεγόπουλου - 1969

Πηγή φωτογραφίας

"Αστραπόγιαννος" του Νίκου Τζήμα 1970 κ.α.  

Άλλες ταινίες στις οποίες έπαιξε είναι: 

"Πικρό ψωμί" του Γρηγόρη Γρηγορίου - 1951, 

"Νεκρή Πολιτεία" του Φρίξου Ηλιάδη-1951, 

"Η Αγνή του λιμανιού" του Γιώργου Τζαβέλλα -1952, 

"Το τελευταίο ψέμα" του Μιχάλη Κακογιάννη - 1957

Πηγή φωτογραφίας

"Θεία από το Σικάγο" του Αλέκου Σακελλάριου - 1957

Πηγή φωτογραφίας

"Ζάλογγο, το κάστρο της λευτεριάς" του Στέλιου Τατασόπουλου - 1959,

"Η λίμνη των στεναγμών" του Γρηγόρη Γρηγορίου - 1959,
"Ο κατήφορος" του Γιάννη Δαλιανίδη - 1961, στο ρόλο της Ελισάβετ Νικολάου
  και πολλές άλλες.

Στην τηλεόραση χαρακτηριστικός παρέμεινε ο ρόλος της "Καμπουρίτσας" που ερμήνευσε στη σειρά "Ο Χριστός ξανασταυρώνεται" τη δεκαετία του '70. Άλλες τηλεοπτικές της εμφανίσεις στις σειρές: "Δόνα Ροζίτα" 1984, "Το τρίτο στεφάνι" 1995 και "Το χρώμα του φεγγαριού" 1996-1997.

Η Ελένη Ζαφειρίου έφυγε από κοντά μας το 2004, σε ηλικία 88 χρόνων.

Το κείμενο που ακολουθεί είναι απόσπασμα από σελίδες αυτοβιογραφίας  της Ελένης Ζαφειρίου που δημοσιεύθηκαν, το 1991, σε 4  τεύχη (53, 54, 55 και 56) του περιοδικού Οδός Πανός. 

"Ίσως να μη γνώριζα ποτέ τους μεγάλους καλλιτέχνες αν η μάνα μου δεν είχε μέσα της εκτός από τα τρυφερά αισθήματα, και κριτήρια καλλιτεχνικά. 
Μια μέρα μου λέει: 

«αύριο ή μεθαύριο να πάμε να δεις ένα έργο που το ξέρεις κι έχεις παίξει». 

Πάντα μου άρεσαν οι εκπλήξεις γι' αυτό δεν τη ρώτησα να μου πει καμιά λεπτομέρεια. Δεν άργησε όμως να έρθει η πολυπόθητη αυτή μέρα. 

Αφού ντυθήκαμε «ευπρεπώς» (έτσι το έλεγε η μάνα μου, της άρεσε η καθαρεύουσα) πήραμε την ανηφόρα της οδού Λένορμαν, φτάσαμε στο Μεταξουργείο, και από εκεί μπήκαμε στην οδό Αγίου Κωνσταντίνου και σε λίγο φτάσαμε στο «Εθνικό Θέατρο». Στην πόρτα τής έφεραν λίγες δυσκολίες γιατί είχαν μόνο μία θέση, γι' αυτήν. Τους εξήγησε ότι θα καθήσει στην άκρη και 'γω θ' ακουμπήσω στο χερούλι του καθίσματός της, χωρίς να ενοχλώ τους θεατές. Δεν επέμειναν περισσότερο, μπήκαμε στην πλατεία.  

Θεέ μου, τι έκπληξη ήταν αυτή μόλις αντίκρισα το σκηνικό!!!  Η αυλαία ήταν ανοιχτή, δε χρειαζόταν ν' ανοίξει για ν' αρχίσει η παράσταση. Εγώ δε μπορούσα να φανταστώ το έργο που θα έβλεπα, γι' αυτό αγωνιούσα ν' αρχίσει. Επιτέλους άρχισαν και με τα πρώτα λόγια κατάλαβα ότι έπαιζαν τον «Οιδίποδα Τύραννο», έβλεπα τη μεγαλόπρεπη παράσταση του Φώτη Πολίτη χωρίς να ξέρω ότι Οιδίποδα έπαιζε ο Μεγάλος Βεάκης, Ιοκάστη η ανεπανάληπτη Παξινού, τους υπόλοιπους ρόλους ο Μινωτής, ο Ροζάν, ο Γιώργος Γληνός, ο Παρασκευάς, ο Κωτσόπουλος, κι όλη η καλλιτεχνική αφρόκρεμα εκείνης της εποχής. 

Παρακολουθώντας αυτή την παράσταση, νοερώς αποφάσισα να ακολουθήσω το επάγγελμα του ηθοποιού, αλλά σ' αυτό το χώρο."

Περισσότερα αποσπάσματα μπορείτε να διαβάσετε στην σελίδα: k-m-autobiographies.blogspot.gr/2011/04/110.html

Ήταν ένα μικρό αφιέρωμα στη πιο γλυκιά "μάνα" του ελληνικού κινηματογράφου, που πρωταγωνιστούσε μέσα από τους δεύτερους ρόλους που ερμήνευσε στην καριέρα της.

Πηγή φωτογραφίας