"Ο
καημός μου είναι αυτή η περιφρόνηση του παραδοσιακού τραγουδιού. Λες κι
ήρθαν όλοι από το Παρίσι κι από το Λονδίνο. Που αν τους ξύσεις λίγο,
αυτά τα πεντέμισι εκατομμύρια στην Αθήνα, και πεις «από πού είσαι, ρε
φίλε;», θα σου πει από την Πελοπόννησο ο μεν, από την Ήπειρο ο δε,
Μακεδονία ο άλλος, νησιά, Ρούμελη ...; Οι παππούδες κι όλοι οι πρόγονοί
τους με αυτά τα τραγούδια έζησαν. Και σήμερα δεν θέλουν ούτε να το
ακούσουν.."
Δόμνα Σαμίου
Αχ! Η ξενιτειά το χαίρεται
Τζιβαέρι μου
Το μοσχολούλουδο μου
σιγανά και ταπεινά
Αχ! Εγώ ήμουνα που το 'στειλα
Τζιβαέρι μου
Με θέλημα δικό μου
σιγανά πατώ στη γη
Αχ! Πανάθεμά σε ξενιτειά
Τζιβαέρι μου
Εσέ και το καλό σου
σιγανά και ταπεινά
Αχ! Που πήρες το παιδάκι μου
Τζιβαέρι μου
και το 'κανες δικό σου
σιγανά πατώ στη γη
Τζιβαέρι μου
Το μοσχολούλουδο μου
σιγανά και ταπεινά
Αχ! Εγώ ήμουνα που το 'στειλα
Τζιβαέρι μου
Με θέλημα δικό μου
σιγανά πατώ στη γη
Αχ! Πανάθεμά σε ξενιτειά
Τζιβαέρι μου
Εσέ και το καλό σου
σιγανά και ταπεινά
Αχ! Που πήρες το παιδάκι μου
Τζιβαέρι μου
και το 'κανες δικό σου
σιγανά πατώ στη γη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου