Αναζητώ μιαν ακτή
να μπορέσω να φράξω
με δέντρα ή καλάμια
ένα μέρος του ορίζοντα.
Συμμαζεύοντας το άπειρο,
νάχω την αίσθηση:
ή πως δεν υπάρχουνε μηχανές
ή πως δεν υπάρχουνε μηχανές
ή πως υπάρχουνε πολύ λίγες
ή πως δεν υπάρχουν στρατιώτες
ή πως υπάρχουνε πολύ λίγοι
ή πως δεν υπάρχουνε όπλα
ή πως υπάρχουνε πολύ λίγα,
στραμμένα κι αυτά προς την έξοδο
των δασών με τους λύκους
ή πως δεν υπάρχουνε έμποροι
ή πως υπάρχουνε πολύ λίγοι
σε απόκεντρα σημεία της γης
όπου ακόμα δεν έγιναν αμαξωτοί δρόμοι.
Το ελπίζει ο Θεός
πως τουλάχιστο μες στους λυγμούς των ποιητών
δεν θα πάψει να υπάρχει ποτές ο παράδεισος.
Νικηφόρος Βρεττάκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου