Αν η ψυχή μας φορούσε πάντα τα καλά της και καλωσόριζε τα όνειρά μας ...;. 
Αν το καράβι μας έφτανε φωταγωγημένο στο λιμάνι που είχαμε διαλέξει ...;. 
Αν στην προβλήτα μας περίμεναν, με ανθοδέσμες και χειροκροτήματα, όλοι αυτοί που αγαπήσαμε ...;. 
Αν τόσες φορές , παρασυρμένοι από το τραγούδι των σειρήνων, δεν είχαμε χάσει τη ρότα μας ...;. 
Αν δεν είχαμε κρυφτεί λαθραία σε λάθος όνειρα ...;. 
Αν όλα αυτά που γυάλιζαν και τα μαζέψαμε με τόση αφοσίωση και στοργή ξέραμε από την αρχή πως δεν ήταν χρυσάφι ...;.. Μπορεί και να το ξέραμε, αλλά μας έφαγε η ουτοπία. 
Αν δεν είχαμε ξεπουλήσει σε γαλίφηδες εμπόρους τα τιμαλφή μας, για λίγες γουλιές παρηγοριάς ...;. 
Αν δεν είχαμε αφήσει την πόρτα της ψυχής μας ανοιχτή, για να βρουν άσυλο οι κατατρεγμένοι ...;. Τι απερισκεψία κι αυτή! 
Πάντα τους ληστές τους περνούσαμε για κατατρεγμένους. 
Αν ξέραμε να διαβάζουμε εγκαίρως τα σημάδια των καιρών και να προβλέπουμε καταιγίδες ...; ...;. 
Αν φορούσαμε στολές παραλλαγής ...;. Αυτό είναι σίγουρο μέσον για να πετύχεις. Μα εντελώς το αψηφήσαμε! 
Εμείς ακόμα και τη νιτσεράδα για τις βροχές που κάποιος προνοητικός-δεν μπορεί πάντα υπάρχει ένας τέτοιος στο περιβάλλον μας-έχωσε στις αποσκευές μας, τη χαρίσαμε στον πρώτο τεμπέλη ψαρά. Έτσι ...;.. Γιατί μας άρεσε το χαμόγελό του ...;.. 
Αχ, αυτή η λάθος εκτίμηση ...;. Ο υπερβάλλων ζήλος ...; Η περιττή γεναιοδωρία! 
Αν είχαμε υψώσει έναν τοίχο για να προστατέψουμε τη ζωή μας ...; Ένα ανάχωμα έστω. Μια ξερολιθιά. 
Αν δεν είχαμε μπερδέψει τα σημεία του ορίζοντα και περιμέναμε να βγει ο ήλιος από τη δύση ...; Πόσος χαμένος χρόνος , αλήθεια! 
Αν δεν χαμογελούσαμε, με κείνο το ηλίθιο χαμόγελο, σ'αυτόν που ερχόταν καταπάνω μας μ' ένα σουγιά ...;. Λέγαμε αποκλείεται! Άλλη θα είναι η πρόθεσή του.  
Αν δεν δίναμε ραντεβού με την ψυχή μας , πέρα από τα όριά της ...;. 
Αν δεν κάναμε τον κλόουν, με στόχο να διασκεδάσει η ομήγυρις και να ξεχάσει τον καημό της ...;. 
Αν όλος ο κόσμος ήταν ένα κουκούλι που θα μας προστάτευε και μέσα εκεί, με όλη μας την άνεση, θα γινόμασταν από σκουλήκια πεταλούδες ...;.. 
Αν ...;Αν ...;.  Αν ήταν όλα ...;. αλλιώς! 
Άντε καλέ! 
Μα τότε, πως θα ξεχωρίζαμε το φως που κλείνουν μέσα τους τα φύλλα της παπαρούνας;

Αλκυόνη Παπαδάκη