Το γυμνασμένο μάτι του τραμπούκου
να διέκρινε άραγε
των ροδόδενδρων την αρμονία;
Όχι-όχι-μιαν απέραντη ηθικολογία
δεν θα βοηθήσει να κάνουμε καλλίτερο τον κόσμο
Να ελπίζης-να ελπίζης πάντα-
πως ανάμεσα εις τους ανθρώπους -
που τους ρημάζει η τρομερή «ευκολία»-
θα συναντήσεις απαλές ψυχές
με τρόπους που τους διέπει καλωσύνη-
πόθος ευγένειας-ηρεμία.
Ίσως όχι πολλες-ίσως να σ’ άτυχος: καμμιά-
Τότες εσύ προσπάθησε να γενής καλλίτερος
εις τρόπον ώστε να έρθη κάποια σχετική ισορροπία.
Άσε τους γύρωθέ σου να βουρλίζωνται πως κάνουν κάτι
Συ σκέψου-τώρα πια-με τι γλυκειά γαλήνη
προσμένεις να’ρθη ώρα
να ξαπλώσεις στο παρήγορο του θανάτου κρεββάτι
Νίκος Εγγονόπουλος (1907-1985)
Στην κοιλάδα με τους ροδώνες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου